1956: het damesblad ‘Libelle’. Een strand, twee grote sombrero’s en een stukje van een blauw met rood zwempakje eronder - een kleine versie van mijn oudere zus en ik. Mijn vader won een prijs. Zijn enthousiasme voor fotografie is de basis van mijn eigen enthousiasme geworden. In zijn werk herken ik mijn eigen zoektocht naar details, het weglaten, het van dichtbij bekijken, de stilte, het licht. Ik zie abstracte structuren of een verhaal. Ik werk intuïtief: met de stemming die het fotograferen met zich meebrengt. Ik kom tot rust als ik fotografeer. Fotograferen is voor mij in essentie het contact maken met de ‘onderliggende laag’.

Willy Luirink